De at-home paternity test

Wat doe je als man, wanneer je met een vrouw hebt geslapen, maar je weet zeker dat de baby die ze 9 maanden later kreeg van de buurman is? Of als vrouw, wanneer je niet precies weet wie de vader van je kind is, maar je wilt wel graag dat iemand Child Support gaat betalen? Een veelvoorkomend probleem in Amerika. Tot voor kort hadden mensen twee opties: de meest voor de hand liggende was naar het ziekenhuis. Echter de meeste Amerikanen die zo’n test nodig hebben kunnen dat niet betalen, waardoor ze al gauw bij The Maury Povich Show terecht kwamen; voor je test wordt betaald, maar je moet wel met je gezicht op TV komen waar je wordt geconfronteerd met het vaderschap: “You aaaaaaaaare…………… NOT the father!” waarna de man opstaat en hard juicht.

Tot afgelopen week. Bij de Rite-Aid (de Etos van de VS) kun je een at-home paternity (vaderschaps) test kopen voor $29. Deze kit bestaat uit drie staafjes waarmee je speeksel uit de mond van het kind, de moeder en de potentiële vader moet halen. Deze samples kun je naar het lab opsturen in de bijgeleverde envelop, waar het DNA wordt geanalyseerd. Binnen 3-5 werkdagen krijg je via post, e-mail of een beveiligde internetpagina het resultaat! Eindelijk is er een einde gekomen aan dure doktersbezoeken of genante TV shows in de VS (zoals hieronder)!

Washington DC

Afgelopen zaterdag heb ik met mijn ouders een bezoekje gebracht aan Washington D.C. In 1790 werd Philadelphia de eerste hoofdstad van de Verenigde Staten, aangezien het toen de grootste stad was. Verschillende staten waren het niet met deze benoeming eens, de grote steden gunden elkaar destijds de positie van hoofdstad niet. Daarom werd een nieuw district opgericht: the District of Columbia, die uit de stad Washington D.C. bestaat (locals noemen het simpelweg D.C. om verwarring met de staat Washington, in het noord-westen van de VS, te voorkomen). In 1800 werd DC de hoofdstad van de VS.

Ruim 200 jaar later is Washington DC een gigantische metropool (nr 8 in de VS – zie hier de rangorde van metropolen in de VS). Zou DC een staat zijn, dan zou het verreweg de kleinste van de VS zijn, met de grootste bevolkingsdichtheid! Wat opvalt, vergeleken met andere steden in de VS, is dat een skyline ontbreekt, en dat de stad erg schoon is. De kern van de stad wordt gevormd door de National Mall: het gebied waarin de Washington Monument, Capitol, Lincoln Memorial, Reflecting Pool en uiteraard the White House staan, omringd door vele overheidsgebouwen. Het is uniek om hier een rondje te lopen en terug te denken aan de vele films die zich hier hebben afgespeeld, helemaal toen we ’s avonds thuis kwamen en de protest-scene uit Forrest Gump op TV was (die zich afspeelt bij het Lincoln Memorial, terwijl zijn vriendin in de reflecting pool springt).

Klik hier voor de foto’s!

Te gast

Dit keer een verslag geschreven door mijn ouders, die deze week op bezoek waren:

Dat Amerika een land van extremen kan zijn hoeven we de trouwe lezers van Daniels laptopvruchten niet meer uit te leggen. Maar wij gaan het toch doen, want ook wij (Marije en Luuk, voor de niet-insiders: de ouders van Daniel), vallen van de ene verbazing in de andere tijdens ons tiendaagse verblijf in en rond Philly.

Het begon al bij onze entree in dit land van de onbegrensde mogelijkheden. Daar moeten we beslist iets over kwijt, want het is Amerika onwaardig hoe wij dit land binnenkwamen. Netjes op tijd landde US Airways vlucht 799 op vrijdagmiddag 14 maart op Philadelphia International Airport en zo dachten we dat we een voorspoedige reis achter de rug hadden. Mis: US Immigrations office (of Customs Office, daar wil ik af wezen) had het heel anders met ons voor. Maar liefst een uur duurde het voordat we vooraan stonden in die hele lange rij van foreigners die moesten worden ingecheckt. Het is
a- alsof ze hier nooit een vliegtuig uit het buitenland binnenkrijgen
b- alsof ze niet kunnen plannen
c- alsof toeristen de Amerikaanse douane niet interesseren.
Dat we, ook in historisch opzicht, niet de enige inkomende reizigers waren die daarover ontevreden waren, bleek wel uit vier mededelingen ter plekke. We mochten
1 niet bellen
2 niet fotograferen
3 op het beledigen van een ambtenaar in functie staan in de VS hoge straffen en
4 als je bij die beledigingen ook nog een wapen gebruikt zit je ongeveer de rest van je leven achter de tralies.
Zelden warmer welkom geheten!

We maken elke dag mooie dingen mee. Enkele topervaringen.

Zondagmiddag. Met Daniel maakten we een mooi uitstapje naar Doylestown, een klein plaatsje op een half uur rijden van Philadelphia. We bezochten er een prachtig kasteel, geheel opgetrokken uit gewapend beton. Ter plekke met handkracht en zonder bouwtekening gemaakt: als een deel af was werd besloten hoe het vervolg er uit zou gaan zien. Het bouwwerk was van een archeoloog en industrieel ondernemer uit het begin van de vorige eeuw: Henry Chapman Mercer (1856-1930). Werk uit zijn Moravian Pottery is binnenkort ook te bewonderen aan de Emmakade in Leeuwarden. Wat een geweldige ervaring: met z’n drieën kregen wij een boeiende en leerzame rondleiding in een uniek kasteel met prachtige kunstschatten.

Dinsdag. In de regio rond Lancaster (Pennsylvania) leven drie religieuze ‘hoofdstromen’ uit het oude Europa bij elkaar: Bretheren, Mennonites en Amish. De laatste zijn het strengst: ze hebben geen auto’s, tractoren en moderne landbouwwerktuigen, maar koetsjes, paarden, ezels, ouderwetse ploegen en wagens. Ze gebruiken geen elektriciteit (omdat een aansluiting met het elektriciteitsnet hun huis verbindt met de wereld en dat willen en mogen ze niet).

De Amish-rondrit zoals wij die maakten is een regelrechte hit. Een rit (half uurtje) kost $ 10 per persoon (exclusief 15% tip, want daar zijn ook de Amish gek op). De exploitant van deze rondritten vertelde me, dat er ’s zomers in het hoogseizoen gemiddeld elke twintig seconden iemand in een van zijn koetsjes stapt. Het koetsje waarin wij onze toer maakten was nog maar een half jaar jong. Gebouwd van aluminium en in plaats van hout zwart perspex: licht in gewicht, onderhoudsarm, blijft glimmen en ziet er toch authentiek uit. Mooie tocht trouwens, met een boeiend verhaal van een jonge man uit dit geloof en deze streek. Ook Amerika!

Woensdagmiddag. Op aanraden van een medewerkster van het mondaine warenhuis Macy’s maken we een rondje door de Reading Terminal Market. Een feest voor de liefhebbers van markten voor de gewone man. Hier komt Philadelphia lunchen, z’n verse spullen halen of gewoon rondkijken. Je komt ogen tekort.

Donderdag. Op bezoek in het Philadelphia Museum of Art. Een topper. Oude en nieuwe Amerikaanse, Hollandse, Vlaamse, Franse en Italiaanse meesters van schilderkunst. Beelden. Aziatische kunst.

Kortom: we hebben zere benen en verder is het hier geweldig! (Maar we houden ook van Friesland).

Luuk en Marije

Een kasteel van beton:



Amish rondrit per koets



De markt in Philly



Philadelphia museum of art



Dinner bij de Applebees



Het straatbeeld in Philadelphia

Politics as usual

Veel mensen vragen mij hoe groot de hype omtrent de Amerikaanse verkiezingen hier is, aangezien ik daar nog niet over heb geblogd. Eerlijk gezegd denk ik dat deze hype in Nederland groter is dan hier: wanneer ik een Nederlandse nieuwssite open, staat er bijna altijd wel een nieuwtje over Clinton, Obama of McCain, ook al hoor je er hier niemand over. Wat dat betreft had ik jullie tot nu toe weinig nieuws te melden dat in NL nog niet bekend was.

Echter, afgelopen dinsdag bracht Hillary Clinton een bezoekje aan Philadelphia vanwege de voorverkiezingen in Pennsylvania in april. Dinsdagavond gaf ze een 'open speech' op Temple University in Noord Philadelphia! Daar hoefde ik geen twee keer over na te denken.

Clinton´s speech werd voorafgegaan aan korte speeches van de burgemeester van Philadelphia en de gouverneur van Pennsylvania. Wat enorm opviel aan deze personen vergeleken met politici in Nederland, is dat politici hier een goede babbel hebben, altijd met nieuwe one-liners komen en vol enthousiastme hun boodschap verkopen, waar we in Nederland voornamelijk saaie maar diepgaande debatten zien tussen politici. Het vele applaudiserende publiek helpt hier ook bij – na vrijwel iedere zin klinkt een luid applaus waarmee het publiek aangeeft dat ze het met de spreker eens zijn! Een voorbeeld van de major van Philly: “We are going to write history here – if we can put a man on the moon, we sure as hell can put a woman in the White House!”

Clinton zelf gaf een goede speech van ruim een uur, waarin ze haar punten over gezondheidszorg, Irak, olieprijzen, criminaliteit en de puinhoop van Bush duidelijk maakte. “In 1992, it took a Clinton to clean up a Bushes’ mess. In 2008, it will take another Clinton to clean up another Bushes’ mess!” De strijd tussen Clinton en Obama is erg lastig, aangezien ze erg dicht bij elkaar staan qua standpunten. Clinton komt daarom met “The White House is such a mess, this country needs someone with experience to clean it up” terwijl Obama's standpunt in de richting gaat van “we need change in this country. Someone fresh, with little bureaucratic political experience to bring this change; we don't want to go back to the 90s!”. Dit is eigenlijk de enige manier waarop ze elkaar kunnen aanvallen.

Wat mij ook erg opvalt is de duidelijke mening van de media op de politiek. Zo kwam ik een paar weken geleden, terwijl Clinton de ene na de andere staat verloor, de volgende foto tegen:


Je ziet zo dat het een eenvoudige fotoshop is van normale gezichtsuitdrukkingen van haar. Echter, wanneer de kop luidt ‘Clinton desperate for a win’ en je ziet de dalende lijn achter de foto, wordt de manipulatie duidelijk: niemand wil een president die zo snel desperate wordt! Over Obama kwam ik het volgende tegen op internet, waar iemand twee foto's van hem vergeleek (links het origineel, rechts de foto die in een tijdschrift was gepubliceerd):


Hier wordt geprobeerd hem ‘zwarter’ te laten lijken. Een voorpagina van een roddelblad kopte met ‘Full story: Obama and his many terrorist-friends!’. Conservatieven genieten ondertussen van deze strijd: ‘zolang ze elkaar afslachten, hoeft McCain dat niet meer te doen’. Aangezien meer mensen roddelbladen en -programma's volgen dan politieke debatten, is de invloed van de media van groot belang... Het was hoe dan ook een unieke ervaring om daar te staan!

Klik hier voor de foto’s!

Weekend adventures

Afgelopen weekend heb ik een aantal bijzondere dingen meegemaakt die ik jullie niet kan onthouden. Het begon vrijdagavond, toen een collega haar verjaardag vierde in een bar in Philly. Er wonen niet veel collega’s van ons in Philly waardoor ik veel nieuwe mensen heb ontmoet! Het ‘meest Amerikaanse’ gesprek van de avond liep als volgt. Terwijl ik met de jarige stond te praten, kwam een vriendin van haar binnen die ze een tijd niet had gezien. Mijn collega vroeg:
‘Hee, hoe gaat het?’
‘Goed, kijk ik heb nieuwe borsten! Wat vinden jullie er van?’
‘Wauw wat cool! Hoe duur waren ze? 9000 dollar voor alles? Bij welke chirurg was je, want ik wil ook nieuwe borsten. Vind je niet dat ik veel te plat ben? Heb je je man ervoor laten betalen?’
‘Nee, ik ga hem eindelijk scheiden! Ik kan niet wachten tot het allemaal geregeld is. Hij heeft twee huizen dus volgens mijn advocaat kom ik er wel leuk van af!’

Alsof Sex & The City naast mij gefilmd werd! Probeer je lachen dan maar eens in te houden.

Zaterdagavond voetbalden we tegen onze grootste concurrent, Bank of America, in de kwartfinale. Op de heenweg zat ik te bedenken dat ik toch wel enigzins geamerikaniseerd ben, want het was ruim een uur rijden wat een beetje overdreven is voor een zaalvoetbalwedstrijd van 50 minuten, maar ik vond het best normaal eigenlijk. Helaas verloren we dankzij onze chaotische strategie. Het blijft mijn medespelers niet te leren dat iedereen één tegenstander moet dekken, in plaats van met drie man achter de bal aan te lopen zodat iemand anders vrij komt te staan en rustig op doel kan schieten... Ook de ronde zaal (vergelijkbaar met een IJshockey veld) en verplichte scheenbeschermers indoor (waar slidingen niet mogen) blijf ik apart vinden.

Op de terugweg reed ik op een lege rechte weg met een veel te lage speed limit, toen ik opeens belandde in een enorme plas water – je zou er met een boot doorheen kunnen varen. De auto werd meteen aan een goede test onderworpen, de schade betrof twee wieldoppen (de auto knalde letterlijk in het water). Nadat de auto was uitgesprutteld en weer normaal reed bedacht ik me hoe vreemd het is dat het rijkste land ter wereld zijn eigen wegen niet goed kan onderhouden: als je hier ooit komt is één van de eerste dingen die je opvalt de enorme gaten in de wegen. Het onderhoud verschilt natuurlijk per staat (zoals ik eerder aangaf, het zijn eigenlijk 50 landen) maar in de 11 staten waar ik doorheen ben gereden heb ik nauwelijks goed onderhouden wegen gezien. Vorige week stond ik in een file naar mijn werk (gelukkig is dat hier een uitzondering); deze file werd veroorzaakt door restanten van een auto ongeluk, die deels in de vangrail lagen (waaronder een complete bumper) maar voor een groot deel nog gewoon op de weg lagen. Dit terwijl de politie en betrokken auto(´s) al weg waren. Ik begrijp dat het lastiger is om hier de wegen goed te onderhouden aangezien het land zo uitgestrekt en op sommige punten leeg is, maar in een land waar iedereen zo afhankelijk is van auto´s zou je het iets beter verwachten... Aan de andere kant, dit houdt de belasting laag. En ik houd me voortaan beter aan de maximumsnelheid!

Gelukkig wordt deze straat wel goed onderhouden:

Technische updates

Ik moet natuurlijk wel een beetje met de tijd meegaan...

Naast een nieuwe lay-out, kun je je eenvoudig inschrijven voor automatische e-mail updates, zodat je een e-mail ontvangt wanneer hier een nieuw verhaal staat. Ook kun je deze site toevoegen aan je iGoogle homepage . De links hiervoor staan rechtsonderin. En RSS readers kunnen bij Feedburner terecht!

PS - soms laadt de foto hierboven niet meteen, druk op vernieuwen (F5) om de pagina te herladen.

I finally got a decent car!

Na twee maanden gevuld met veel pech en tijdrovende klussen om aan een auto te komen, heb ik eindelijk een fatsoenlijke auto kunnen kopen! Afgelopen weekend zat alles weer lekker mee – nadat ik zaterdagochtend bij de DMV was geweest (het is, helaas, bijna traditie) en mijn theorietest had gehaald, vertelde de on-Amerikaans chagerijnige juffrouw achter de balie dat vrijdagmiddag de wet in Pennsylvania was veranderd, waardoor ik niet meer in aanmerking kom voor een rijbewijs hier, oftewel ik ben zo’n 30% meer kwijt aan verzekering gebaseerd op een internationaal rijbewijs.

Bureaucratie is het enige dat hier in de weg zit. Verzekeraars vinden mij risicovoller dan een 16-jarige Amerikaan, die slechts 18 zeer simpele vragen moet beantwoorden en een korte rijtest aflegt (om het niveau aan te geven: wat moet je doen als je linksaf wilt slaan, maar er komt tegemoetkomend verkeer aan... (a) gewoon rechtdoor rijden; (b) omkeren; (c) linksafslaan en hopen dat iedereen stopt; (d) wachten). De rijtest bestaat uit het aan- en uitzetten van verlichting en ruitenwissers en één blok rijden (drie keer rechts af slaan, en om kijken voor fietsers hoeft hier niet - de fietser neemt zelf toch het risico door op zo'n licht geval op twee banden te fietsen!)

Zaterdagmiddag had ik een erg leuke auto gevonden, deze moest maandagochtend nog even schoongemaakt worden waarna ik hem kon ophalen. Toen ik om 9:00 uur met de taxi bij de dealer kwam, was de auto aan iemand anders verkocht!!

Dinsdagavond kon ik de zoektocht voortzetten. Al snel belandde ik bij een leuke Honda Accord. Na deze twee maanden weet ik gelukkig hoe het spel hier gespeeld wordt – Carfax History Reports laten het technische verleden van de auto zien, VIN verification laat zien dat dit rapport ook echt bij de auto hoort, als de dealer niet akkoord gaat met jouw prijs kun je gewoon wegrijden (hij zal vanzelf voor je auto springen om je terug te halen) en je kunt de dealer alles bij de DMV laten regelen! Woensdagavond kon ik deze auto ophalen. Collega’s van mij wisten zeker dat er iets moest gebeuren om mijn bad luck in stand te houden – “there’s probably going to crash a plane on that car today!”. Gelukkig stond hij ’s avonds nog en hij bevalt erg goed! Een luid applous klonk, toen ik donderdag met autosleutels het kantoor binnen liep! Wat heb ik deze twee maanden geleerd?
• Vertrouw geen enkele autoverkoper in dit land!
• Als je in dit land wilt gaan wonen, verhuis alstjeblieft niet naar Pennsylvania – ze maken hier gestoorde wetten die door gekken worden uitgevoerd.
• Keep smiling – na regen komt zonneschijn!

Verder realiseer ik me dat ik nog niet erg geamerikaniseerd ben: afgelopen weekend ben ik bij de IKEA geweest om wat meubels te kopen (ja – hij is precies hetzelfde als in NL), ik heb overhemden gekocht bij de Zara en H&M (de Macy’s hadden slechts O-vorm overhemden, gelukkig pas ik nog steeds in een V-vorm) en tijdens de lunch neem ik nog steeds geen chips of pizza. ook rijd ik geen Amerikaan - maar de meeste collega's doen dat inmiddels ook niet meer!

Aankomend weekend staat een verjaardag op het programma in een bar in Philly, een ING Direct soccer game (kwartfinale!) en volgende week een Flyers ijshockey wedstrijd, een etentje met Nederlandse collega’s in Philly en vrijdag komen mijn ouders op bezoek! De tijd vliegt.

Klik hier voor de foto’s van de Honda! Er staat ook een foto tussen van mijn IKEA douchegordijn - fel oranje :)