Afgelopen dinsdag waren de voorverkiezingen voor het presidentschap in Pennsylvania. Dat zal ook veel Nederlanders niet ontgaan zijn, aan de nieuwssites te zien. Maandagavond werd het steeds gekker op TV, de ene na de andere beschuldigende commercial was op de buis... Veelal zonder ´approval´ van de kandidaat zelf; soms trekken kandidaten zelfs commercials terug, die door de achterban is gelanceerd.
Zonder stemrecht reed ik dinsdagavond mijn straat in toen het vol bleek te staan met media-wagens en politie... Hillary had een hotel uitgezocht, dat 100 meter naast mijn appartementencomplex staat!!! Hier gaf ze ’s avonds haar ‘winners speech’.
De mening van de media is sinds dinsdag 180 graden omgedraaid: voor de verkiezingen vroeg men zich af hoe groot het verschil moest zijn voor Hillary om te stoppen met de race, inmiddels is Obama de loser omdat hij met veel meer geld in Pennsylvania nog niet heeft weten te winnen, en Hillary is back in de race: ze verzamelde maar liefst $ 10 miljoen afgelopen woensdag. Al kwam dit laatste doordat ze haar winners speech begon met ‘Thank you, please send us money!´
Het verkeer in de VS is erg relaxed. Snelheidslimieten zijn laag, bumperklevers zijn schaars, er zijn vaak veel en ruime rijbanen, en er wordt erg rustig opgetrokken. Al komt dat laatste waarschijnlijk doordat Amerikaanse auto´s, ondanks hun 4.8 liter V8 motoren in een simpele ford of chevy, niet erg snel zijn. Het feit dat je maar één blok hoeft te rijden om je rijbewijs te halen op je 16e ziet niemand als een probleem; zo ingewikkeld is het verkeer hier niet.
Kortom, Amerikanen zijn niet de beste chauffeurs, maar ze zijn wel relaxed. Dus wat is er leuker dan met een groep van 11 Nederlanders eens lekker hard te gaan scheuren? Op de kartbaan, welteverstaan!
Donderdagavond. Ik zit thuis te eten en een sportwedstrijd te kijken, als het brandalarm in mijn gebouw afgaat. Ik wacht even om te kijken of één of andere idioot het niet voor de gein heeft ingeslagen, maar wanneer de brandweer arriveert en tientallen mensen al buiten staan besluit ik ook maar naar buiten te gaan. Paspoort mee uiteraard! Na 20 minuten (inmiddels natgeregend – het regent hier erg weinig, maar nu spoelt het) geeft de brandweer aan dat er niets aan de hand is, en we mogen weer naar binnen.
Een uurtje later. Inmiddels ben ik aan het strijken en is de sportwedstrijd een stuk spannender geworden, als het alarm weer af gaat! No way dat ik weer voor niets in de regen ga staan, dus ik blijf lekker strijken en voor ik het weet heb ik al niet meer in de gaten dat het alarm nog klinkt. Dit gaat een half uurtje goed, maar dan begint het wel erg vreemd te ruiken in mijn appartement... Oh, het alarm staat nog steeds aan! Een blik naar buiten om te kijken hoe groot de paniek is: zeven brandweerauto’s, de straat is aan beide kanten door politie afgesloten en een paar honderd man staan naar het gebouw te kijken. Toch wel een aanleiding om weer naar buiten te gaan! Het blijkt niet veel voor te stellen, een brandje op de 6e etage, en gelukkig verdwijnt de stank ook snel. Lesson learned: Amerikanen kunnen goed overdrijven!
Toen ING Direct in 2000 in de Verenigde Staten begon, lachten veel banken om het concept: • Moedig mensen aan om te sparen in plaats van geld uit te geven, en geef ze een gratis spaarrekening met hoge rente; • Geef klanten geen credit card maar een debit card zodat het geld direct van de rekening wordt afgeschreven, en in plaats van (dure en onveilige) checks kunnen we geld naar elkaar e-mailen; • Bied een aantrekkelijke hypotheek aan die bij het salaris van de lener past – zonder een ongeschikte hypotheek aan te smeren die winstgevender is, of achter de rug van de lener om verborgen kosten te verrekenen.
Dit low-cost business model is mogelijk door geen dure bankkantoren aan te houden, maar het bankieren via internet en de telefoon te laten lopen. Om toch nog contact te houden met de klant, zijn ING Direct café’s geopend in grote steden, waar klanten onder het genot van een cappuccino vragen kunnen stellen over spaarrekeningen of hypotheken. (Deze koffie is van het merk Peet’s Coffee; uitgevonden door de Nederlander Alfred Peet, die in 1966 naar San Francisco verhuisde om zijn ervaring met goede koffie te delen met Californië – het werd uiteindelijk de inspiratiebron voor Starbucks. Dat je ’t ff weet.)
Inmiddels wordt er met jaloezie naar ING Direct US gekeken. De ene na de andere nieuwsuitzending buigt zich over de vraag hoe ING Direct US als enige bank in de VS de hypotheekcrisis heeft overleefd! Een vergelijking: de bank Countrywide had 94.000 foreclosures (gedwongen huisverkopen) in 2007, ING Direct US had er slechts 15. Nog steeds bellen mensen op met de volgende vraag: “Ik zag vorig jaar een geweldig huis te koop staan voor een half miljoen, nu staat hij te koop voor slechts $350.000! Dus ik wil graag een half miljoen lenen, zodat ik geld overhoud voor een badkamer en een auto! Hoe ik deze lening wil aflossen? Niet, ik wil alleen rente betalen en die 30 jaar vastzetten, dat kan ik mij waarschijnlijk wel veroorloven.”
Dat veel Amerikanen financiële analfabeten zijn weet de hele wereld inmiddels. Wat de gevolgen voor de economie zijn, is nog steeds niet duidelijk. Het voelt goed om voor een bedrijf te werken die de sociale verantwoordelijkheid op zich neemt om mensen te helpen uit hun financiële situatie, en tegelijkertijd de succesvolste hypotheekaanbieder van het moment is! En mochten mensen het nog steeds niet helemaal vertrouwen om al hun spaargeld op internet te zetten – ING Direct US was ook nog eens de veiligste bank van de VS in 2007.
Zie hier een recente nieuwsuitzending over ING Direct US:
.JPG)
