woensdag 27 februari 2008
zondag 24 februari 2008
The Philadelphia Flyers
Afgelopen donderdag ben ik naar een wedstrijd van de Philadelphia Flyers gegaan, het ijshockey team van Philadelphia. Echter, voor ik hier verslag van doe, wil ik graag het coolste Amerikaanse woord dat ik tot nu toe heb geleerd met jullie delen: Fatfingering. Dit is een werkwoord dat (ook zakelijk) wordt gebruikt wanneer iemand een typfout maakt! “Yes, there is an error in that document; someone fatfingered it!” Ik weet waar je nu aan denkt… Ja, er lopen in dit land genoeg mensen rond die zo dik zijn dat dit ze vaak overkomt! Het woord kan uitgebreid worden naar Fatfinger dialing (als je de verkeerde persoon belt: "sorry, I fatfinger dialed you!") en Fatfinger text-messaging voor typfouten in een SMS.
Terug naar de dagelijkse zaken. Afgelopen donderdag speelden de Philadelphia Flyers tegen de Sharks uit San Jose. Een collega van mij heeft seizoenskaarten voor de Philadelphia Flyers en bood aan mij mee te nemen, om voor een echte “American Experience” te zorgen. Deze experience begint al wanneer je het stadion in loopt: je wordt overal entertained! Veel live muziek, TV’s, eten (uiteraard) en opgewonden fans. Om 7:00pm liepen wij naar onze stoelen, die bovenaan het stadion waren en een geweldig utzicht gaven! Daar zijn natuurlijk wat mooie foto’s van gemaakt. Tot nu toe weinig verschil met een Nederlandse voetbalwedstrijd... Tot, na een minuut of 5, iets gebeurde waar ijshockey bekend om staat: vanuit het niets ontstaat een gevecht tussen twee spelers. Meestal is er een kleine aanleiding, een valse tackel of iets dergelijks. Twee scheidsrechters gaan er omheen staan om te voorkomen dat er niet meer spelers bij het gevecht betrokken raken, maar ze laten de twee vechters gewoon hun gang gaan! Dit duurt meestal een paar minuten. Het publiek (20.000 man) staat direct op om de vechters aan te moedigen. Vechten is overigens niet toegestaan; de spelers krijgen een straf, maar deze is laag vergeleken met Europese en Olympische regels waar vechters er direct uit worden gestuurd. Het vechten is een vast onderdeel van ijshockey, en zonder deze gevechten zou de sport waarschijnlijk nooit zo populair zijn. Sterker nog: de meeste teams hebben één of meer spelers, die gespecialiseerd zijn in vechten (enforcers)!
Over het algemeen ligt de nadruk meer op fysieke kracht, dan op techniek. Het is natuurlijk mogelijk om de puk af te pakken van je tegenstander, maar het is toch veel makkelijker om je tegenstander met je volle gewicht tegen de muur aan te beuken (bodycheck) zodat jij er met de puk vandoor kan? Dat is iets dat opvalt bij de meeste grote Amerikaanse sporten: american football, basketbal, honkbal, boksen, golf, ijshockey: ze zijn allemaal gebaseerd op korte (kracht)momenten, vergeleken met (bijvoorbeeld) voetbal waar de nadruk meer op techniek en uithoudingsvermogen ligt. Bij deze sporten wordt de hele wedstrijd door gewisseld, terwijl dat bij voetbal maximaal drie keer per wedstrijd mag gebeuren. Ook zitten deze wedstrijden vol met time-outs, naast twee / drie lange pauzes.
In de tweede en derde periode konden we plaatsen vlakbij het ‘veld’ krijgen, wat ook unieke beelden gaf! Nog een leuk wetenwaardigheidje: een collega van mij vond een ijshockey wedstrijd zo romantisch dat hij zijn vrouw naar een wedstrijd meenam... op Valentijnsdag!
Helaas doen de Flyers het niet echt goed, ze verloren de wedstrijd met 3-1. Hoewel het seizoen erg goed begon hebben ze inmiddels tien wedstrijden op rij verloren. De National Hockey League (NHL) is vrij complex; de VS is opgedeeld in zes divisies, er zitten vijf teams in een divisie die acht wedstrijden tegen elkaar spelen. Na deze 32 wedstrijden volgen er 50 buiten de divisie. Dit gebeurt tussen Oktober en Juni – oftewel zo’n 10 wedstrijden per maand. Een wedstrijd bestaat uit drie periodes van 20 minuten, maar door pauzes en de vele commercial breaks ben je gerust 2 ½ uur in het stadion! Check ook het volgende filmpje – het bevat een paar bodychecks, een stukje hockey, aanmoedigende fans, en hét geweldige deuntje dat hier wordt afgespeeld bij dit soort sporten (je herkent het wel)!!!
En klik hier voor de foto’s van de Flyers! (een diashow begint automatisch)
Terug naar de dagelijkse zaken. Afgelopen donderdag speelden de Philadelphia Flyers tegen de Sharks uit San Jose. Een collega van mij heeft seizoenskaarten voor de Philadelphia Flyers en bood aan mij mee te nemen, om voor een echte “American Experience” te zorgen. Deze experience begint al wanneer je het stadion in loopt: je wordt overal entertained! Veel live muziek, TV’s, eten (uiteraard) en opgewonden fans. Om 7:00pm liepen wij naar onze stoelen, die bovenaan het stadion waren en een geweldig utzicht gaven! Daar zijn natuurlijk wat mooie foto’s van gemaakt. Tot nu toe weinig verschil met een Nederlandse voetbalwedstrijd... Tot, na een minuut of 5, iets gebeurde waar ijshockey bekend om staat: vanuit het niets ontstaat een gevecht tussen twee spelers. Meestal is er een kleine aanleiding, een valse tackel of iets dergelijks. Twee scheidsrechters gaan er omheen staan om te voorkomen dat er niet meer spelers bij het gevecht betrokken raken, maar ze laten de twee vechters gewoon hun gang gaan! Dit duurt meestal een paar minuten. Het publiek (20.000 man) staat direct op om de vechters aan te moedigen. Vechten is overigens niet toegestaan; de spelers krijgen een straf, maar deze is laag vergeleken met Europese en Olympische regels waar vechters er direct uit worden gestuurd. Het vechten is een vast onderdeel van ijshockey, en zonder deze gevechten zou de sport waarschijnlijk nooit zo populair zijn. Sterker nog: de meeste teams hebben één of meer spelers, die gespecialiseerd zijn in vechten (enforcers)!
Over het algemeen ligt de nadruk meer op fysieke kracht, dan op techniek. Het is natuurlijk mogelijk om de puk af te pakken van je tegenstander, maar het is toch veel makkelijker om je tegenstander met je volle gewicht tegen de muur aan te beuken (bodycheck) zodat jij er met de puk vandoor kan? Dat is iets dat opvalt bij de meeste grote Amerikaanse sporten: american football, basketbal, honkbal, boksen, golf, ijshockey: ze zijn allemaal gebaseerd op korte (kracht)momenten, vergeleken met (bijvoorbeeld) voetbal waar de nadruk meer op techniek en uithoudingsvermogen ligt. Bij deze sporten wordt de hele wedstrijd door gewisseld, terwijl dat bij voetbal maximaal drie keer per wedstrijd mag gebeuren. Ook zitten deze wedstrijden vol met time-outs, naast twee / drie lange pauzes.
In de tweede en derde periode konden we plaatsen vlakbij het ‘veld’ krijgen, wat ook unieke beelden gaf! Nog een leuk wetenwaardigheidje: een collega van mij vond een ijshockey wedstrijd zo romantisch dat hij zijn vrouw naar een wedstrijd meenam... op Valentijnsdag!
Helaas doen de Flyers het niet echt goed, ze verloren de wedstrijd met 3-1. Hoewel het seizoen erg goed begon hebben ze inmiddels tien wedstrijden op rij verloren. De National Hockey League (NHL) is vrij complex; de VS is opgedeeld in zes divisies, er zitten vijf teams in een divisie die acht wedstrijden tegen elkaar spelen. Na deze 32 wedstrijden volgen er 50 buiten de divisie. Dit gebeurt tussen Oktober en Juni – oftewel zo’n 10 wedstrijden per maand. Een wedstrijd bestaat uit drie periodes van 20 minuten, maar door pauzes en de vele commercial breaks ben je gerust 2 ½ uur in het stadion! Check ook het volgende filmpje – het bevat een paar bodychecks, een stukje hockey, aanmoedigende fans, en hét geweldige deuntje dat hier wordt afgespeeld bij dit soort sporten (je herkent het wel)!!!
En klik hier voor de foto’s van de Flyers! (een diashow begint automatisch)
zondag 17 februari 2008
South-Philly
Op de derde maandag in februari wordt Presidents Day gevierd: de verjaardag van George Washington. (Hij was eigenlijk geboren op 22 februari, maar de derde maandag is wat eenvoudiger vinden ze hier.) Ook voor mij als niet-Amerikaan betekende dit: een lang weekend!
Dit gaf mij eindelijk wat tijd om de omgeving in Philly te ontdekken, en (aangezien mijn social security number binnen was) mijn rijbewijs te halen! Onderweg naar de Division of Motor Vehicles (DMV), waar Amerikaanse rijbewijzen worden weggegeven (als je eenmaal een social security hebt en hebt bewezen dat je geen crimineel bent), dacht ik: wat zal er dit keer misgaan? Papieren niet in orde, ze snappen mijn visum niet, niet genoeg bewijs dat ik op dit adres woon? Nee, dat moet allemaal we in orde zijn. Toen kwam ik bij het kantoor... gesloten. Op een zaterdag (normaal zijn ze wel open). Gewoon, omdat we maandag Presidents Day vieren en zin hebben in een lang weekend en te lui zijn om dit op de DMV website te zetten! Thanks guys, weer een week geen auto. Hoe langer geen auto, hoe meer geld ik spaar, om het maar van de positieve kant te bekijken...
Gelukkig zijn veel leuke dingen in Philly op loopafstand. Zondag had ik een wandeling door wat interessante delen van Zuid-Philly gepland. 200 meter naast mijn appartement kan ik een zijstraat inlopen, Camac Street, waarin je van het ene op het andere moment in een andere omgeving zit: van een brede, drukke Amerikaanse straat naar een erg oude straat, met Europese architectuur. Camac Street wordt ook wel Avenue of the Artists genoemd, vanwege de artiesten die er vroeger woonden. Tegenwoordig is deze straat gevuld met restaurants, café’s, en een law office!
Van Camac Street liep ik naar South Street. Deze straat staat bekend om muurschilderingen en kunstwerken (gemaakt door die eerder genoemde artiesten). Muren zijn hiermee gevuld om graffiti tegen te gaan, dit geeft een uniek straatbeeld! Met een unieke winkel: ‘Utrecht Art Supplies’! Ook zie je in deze buurt kunstenaars die een tuin openstellen met beelden, een gloednieuw glazen appartementencomplex naast een dichtgetimmerd, slecht onderhouden huis, en opvallend veel gigantische sportvelden.
De tocht ging verder op 9th Street, ook wel bekend als de Italian Market. Dit is de oudste en grootste buitenmarkt van Amerika, oftewel de Albert Cuyp van Amerika! Na hier wat rondgelopen te hebben (ik had niet echt iets nodig, behalve een auto maar die verkochten ze helaas niet) kom je aan het einde van de markt bij één van de bekenste plekken van Philadelphia: de corner van ‘Pat’s and Gino’s Cheesesteak’. Twee rivalen die tegenover elkaar strijden om de beste Cheesesteak van Philadelphia: een sandwich met veel vlees, gesmolten kaas en (eventueel) gebakken ui. Klinkt erg simpel, maar hij is beroemd aan de East Coast. En lekker! Aangezien ik in de zomer al bij Pat's was geweest was Gino's dit keer aan de beurt.
De manier van bestellen is evenberoemd als de Cheesesteak (zie ook de foto): kies je kaassoort en of je met of zonder uien wilt, zo bestel je een Cheesesteak met American Cheese zonder uien als 'One American Without'. Doe je het niet goed, niet snel genoeg, of stel je vreemde vragen, dan mag je weer achteraan de rij staan om het te oefenen! On-Amerikaanse klantvriendelijkheid, maar een gigantische drukte bij beide zaken. Conclusie: slechte service, lang wachten, en niet goedkoop ($ 7,50), oftewel: naamsbekendheid is een geweldig business model!
Klik hier voor de foto’s uit South Philly! (een diashow begint automatisch)
Dit gaf mij eindelijk wat tijd om de omgeving in Philly te ontdekken, en (aangezien mijn social security number binnen was) mijn rijbewijs te halen! Onderweg naar de Division of Motor Vehicles (DMV), waar Amerikaanse rijbewijzen worden weggegeven (als je eenmaal een social security hebt en hebt bewezen dat je geen crimineel bent), dacht ik: wat zal er dit keer misgaan? Papieren niet in orde, ze snappen mijn visum niet, niet genoeg bewijs dat ik op dit adres woon? Nee, dat moet allemaal we in orde zijn. Toen kwam ik bij het kantoor... gesloten. Op een zaterdag (normaal zijn ze wel open). Gewoon, omdat we maandag Presidents Day vieren en zin hebben in een lang weekend en te lui zijn om dit op de DMV website te zetten! Thanks guys, weer een week geen auto. Hoe langer geen auto, hoe meer geld ik spaar, om het maar van de positieve kant te bekijken...
Gelukkig zijn veel leuke dingen in Philly op loopafstand. Zondag had ik een wandeling door wat interessante delen van Zuid-Philly gepland. 200 meter naast mijn appartement kan ik een zijstraat inlopen, Camac Street, waarin je van het ene op het andere moment in een andere omgeving zit: van een brede, drukke Amerikaanse straat naar een erg oude straat, met Europese architectuur. Camac Street wordt ook wel Avenue of the Artists genoemd, vanwege de artiesten die er vroeger woonden. Tegenwoordig is deze straat gevuld met restaurants, café’s, en een law office!
Van Camac Street liep ik naar South Street. Deze straat staat bekend om muurschilderingen en kunstwerken (gemaakt door die eerder genoemde artiesten). Muren zijn hiermee gevuld om graffiti tegen te gaan, dit geeft een uniek straatbeeld! Met een unieke winkel: ‘Utrecht Art Supplies’! Ook zie je in deze buurt kunstenaars die een tuin openstellen met beelden, een gloednieuw glazen appartementencomplex naast een dichtgetimmerd, slecht onderhouden huis, en opvallend veel gigantische sportvelden.
De tocht ging verder op 9th Street, ook wel bekend als de Italian Market. Dit is de oudste en grootste buitenmarkt van Amerika, oftewel de Albert Cuyp van Amerika! Na hier wat rondgelopen te hebben (ik had niet echt iets nodig, behalve een auto maar die verkochten ze helaas niet) kom je aan het einde van de markt bij één van de bekenste plekken van Philadelphia: de corner van ‘Pat’s and Gino’s Cheesesteak’. Twee rivalen die tegenover elkaar strijden om de beste Cheesesteak van Philadelphia: een sandwich met veel vlees, gesmolten kaas en (eventueel) gebakken ui. Klinkt erg simpel, maar hij is beroemd aan de East Coast. En lekker! Aangezien ik in de zomer al bij Pat's was geweest was Gino's dit keer aan de beurt.
De manier van bestellen is evenberoemd als de Cheesesteak (zie ook de foto): kies je kaassoort en of je met of zonder uien wilt, zo bestel je een Cheesesteak met American Cheese zonder uien als 'One American Without'. Doe je het niet goed, niet snel genoeg, of stel je vreemde vragen, dan mag je weer achteraan de rij staan om het te oefenen! On-Amerikaanse klantvriendelijkheid, maar een gigantische drukte bij beide zaken. Conclusie: slechte service, lang wachten, en niet goedkoop ($ 7,50), oftewel: naamsbekendheid is een geweldig business model!
Klik hier voor de foto’s uit South Philly! (een diashow begint automatisch)
dinsdag 12 februari 2008
ING Direct Soccer Game
Afgelopen maandag verwachtte ik eindelijk een Nederlandse ervaring mee te maken: mijn eerste (zaal)voetbal wedstrijd. Van deze verwachting kwam echter niets terecht; Amerikaanser kan het niet.
Het begon al met de rit er naar toe: een collega bood aan mij te rijden naar de zaal. Dit gebeurde in een Hummer H2. Eenmaal in de zaal ontmoette ik het team. Hoewel ik nog niet iedereen heb gesproken, heb ik niet één Amerikaan ontmoet: ik stond tussen mensen uit Noorwegen, Duitsland, Jamaica, Curacao... En nu zit er dus een Nederlander bij. “No pressure Daniel, just play like Kloif!” “You mean Cruijff?”
Toen de wedstrijd begon, stond ik eerst een paar minuten op wissel om te kijken hoe het er hier aan toe gaat. In de eerste instantie dacht ik naar een American Football wedstrijd te kijken. Van tactiek was geen sprake; iedereen rende als een gek achter de bal aan en zodra een beetje ruimte was werd op doel geschoten. Dat komt ook omdat Indoor Soccer hier in een superkleine zaal wordt gespeeld. De Noor was de enige in het team die wat structuur probeerde aan te brengen. Ondanks het amateuristische gehalte was iedereen super fanatiek, en er werd gefloten door een vrijwillge doch overijverige scheidsrechter (die zelf wel eens mag bewegen, aan zijn bierbuik te zien). Autoriteit kennen ze hier wel: als de scheids fluit heeft hij gelijk, punt uit. Toch was de scheids te lui om het basketbal net naar boven te draaien, wat grappige situaties opleverde.
Na de wedstrijd vroeg iemand nieuwsgierig of het verhaal waar was, dat je in Amsterdam legaal wiet kan kopen. Toen ik vertelde dat je in een coffeeshops een menu met wietsoorten en mushrooms krijgt, wat de Red Light District inhoudt, en dat je goed kunt feesten in Amsterdam, begreep iedereen meteen waarom we nooit een WK hebben gewonnen! Misschien hebben ze gelijk?
Tot slot nog een marketing quote over voetbal: "It's one of the simplest games you'll ever play (a ball, a net, and you!). ING Direct is one of the simplest concepts in banking--no headaches, no branches, great rates. And you'll get a kick out of both." Zie hieronder de uitslag. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat wij de ‘visitors’ waren, en dat ‘Kloif’ heeft bijgedragen aan deze score. Klik hier voor meer foto’s!
Het begon al met de rit er naar toe: een collega bood aan mij te rijden naar de zaal. Dit gebeurde in een Hummer H2. Eenmaal in de zaal ontmoette ik het team. Hoewel ik nog niet iedereen heb gesproken, heb ik niet één Amerikaan ontmoet: ik stond tussen mensen uit Noorwegen, Duitsland, Jamaica, Curacao... En nu zit er dus een Nederlander bij. “No pressure Daniel, just play like Kloif!” “You mean Cruijff?”
Toen de wedstrijd begon, stond ik eerst een paar minuten op wissel om te kijken hoe het er hier aan toe gaat. In de eerste instantie dacht ik naar een American Football wedstrijd te kijken. Van tactiek was geen sprake; iedereen rende als een gek achter de bal aan en zodra een beetje ruimte was werd op doel geschoten. Dat komt ook omdat Indoor Soccer hier in een superkleine zaal wordt gespeeld. De Noor was de enige in het team die wat structuur probeerde aan te brengen. Ondanks het amateuristische gehalte was iedereen super fanatiek, en er werd gefloten door een vrijwillge doch overijverige scheidsrechter (die zelf wel eens mag bewegen, aan zijn bierbuik te zien). Autoriteit kennen ze hier wel: als de scheids fluit heeft hij gelijk, punt uit. Toch was de scheids te lui om het basketbal net naar boven te draaien, wat grappige situaties opleverde.
Na de wedstrijd vroeg iemand nieuwsgierig of het verhaal waar was, dat je in Amsterdam legaal wiet kan kopen. Toen ik vertelde dat je in een coffeeshops een menu met wietsoorten en mushrooms krijgt, wat de Red Light District inhoudt, en dat je goed kunt feesten in Amsterdam, begreep iedereen meteen waarom we nooit een WK hebben gewonnen! Misschien hebben ze gelijk?
Tot slot nog een marketing quote over voetbal: "It's one of the simplest games you'll ever play (a ball, a net, and you!). ING Direct is one of the simplest concepts in banking--no headaches, no branches, great rates. And you'll get a kick out of both." Zie hieronder de uitslag. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat wij de ‘visitors’ waren, en dat ‘Kloif’ heeft bijgedragen aan deze score. Klik hier voor meer foto’s!
zondag 10 februari 2008
Bad things come in three’s
Er is een gezegde in de VS: Bad things come in three’s, oftewel pech komt in een serie van drie. In mijn tweede week in de VS was mijn laptop overleden, in de derde week had ik een enorme lemon gekocht (die na vele reparaties in de vierde week definitief overleed). Het wachten was op een nieuw pechgeval...
Deze week werd ik midden in de nacht gewekt door een enorm kabaal en hard stromend water. Met een slaperig hoofd liep ik mijn badkamer in, waar twee lagen van het plafond naar beneden waren gekomen en een grote hoeveelheid water de vloer bedekte. Na een minuutje hiernaar gekeken te hebben en mezelf afgevraagd waarom dit in mijn appartement (van de 240 in dit gebouw) moet gebeuren, ben ik naar de conciërge gegaan om de watertoevoer af te sluiten in de appartementen boven mij (de loodgieter had niet zo’n zin om te komen). Gelukkig werd alles vrij snel gemaakt, ik zit nu alleen nog met een gapend gat in mijn plafond! En de schade valt mee; dat is het leuke van gemeubileerd huren, mijn kleding en laptop zijn de enige spullen van waarde voor mij.
Afgelopen zaterdag heb ik een nieuwe poging gedaan naar mijn auto zoektocht, dit keer specifiek naar een auto met garantie. Na eindelijk één gevonden te hebben (een sterke Mazda... heb ik goede ervaring mee!) bleek mijn verhuizing naar Pennsylvania ineens een minder goed idee: zonder lokaal rijbewijs kun je geen auto registreren in deze staat, en aangezien mijn Social Security Number nog niet is verstuurd kan ik geen rijbewijs halen (welkom in de bureaucratie).
Op dit soort momenten zou ik wel eens wensen om weer in Nederland te zitten, simpele chicken tonight koken, een filmpje op mijn eigen audio/video systeem kijken, in het Nederlands te onderhandelen met autoverkopers, en naar de lokale bar/club gaan, zonder al het gedoe dat ik hier ervaar: naast mijn volle werkweek in een nieuw bedrijf, spreek ik 24/7 in een andere taal, met nieuwe mensen om me heen, in een nieuwe stad, een nieuw appartement en honderden andere verschillen tussen de VS en Nederland. Maar dan realiseer ik me dat ik hier in een geweldige, onvergetelijke ervaring zit waar ik de rest van mijn leven profijt van zal hebben, en lachen over deze hoeveelheid ‘bad luck’ is de beste oplossing. Zo ging ik afgelopen vrijdag lunchen met een collega uit een ander kantoor, toen ik hem ophaalde zei hij: “Someone told me you should tell me two stories: something about your car, and something about your ceiling!” Op een nuchtere manier heb ik verteld hoe ik mijn eerste maand heb ervaren, en wij konden er hard om lachen.
Deze week werd ik midden in de nacht gewekt door een enorm kabaal en hard stromend water. Met een slaperig hoofd liep ik mijn badkamer in, waar twee lagen van het plafond naar beneden waren gekomen en een grote hoeveelheid water de vloer bedekte. Na een minuutje hiernaar gekeken te hebben en mezelf afgevraagd waarom dit in mijn appartement (van de 240 in dit gebouw) moet gebeuren, ben ik naar de conciërge gegaan om de watertoevoer af te sluiten in de appartementen boven mij (de loodgieter had niet zo’n zin om te komen). Gelukkig werd alles vrij snel gemaakt, ik zit nu alleen nog met een gapend gat in mijn plafond! En de schade valt mee; dat is het leuke van gemeubileerd huren, mijn kleding en laptop zijn de enige spullen van waarde voor mij.
Afgelopen zaterdag heb ik een nieuwe poging gedaan naar mijn auto zoektocht, dit keer specifiek naar een auto met garantie. Na eindelijk één gevonden te hebben (een sterke Mazda... heb ik goede ervaring mee!) bleek mijn verhuizing naar Pennsylvania ineens een minder goed idee: zonder lokaal rijbewijs kun je geen auto registreren in deze staat, en aangezien mijn Social Security Number nog niet is verstuurd kan ik geen rijbewijs halen (welkom in de bureaucratie).
Op dit soort momenten zou ik wel eens wensen om weer in Nederland te zitten, simpele chicken tonight koken, een filmpje op mijn eigen audio/video systeem kijken, in het Nederlands te onderhandelen met autoverkopers, en naar de lokale bar/club gaan, zonder al het gedoe dat ik hier ervaar: naast mijn volle werkweek in een nieuw bedrijf, spreek ik 24/7 in een andere taal, met nieuwe mensen om me heen, in een nieuwe stad, een nieuw appartement en honderden andere verschillen tussen de VS en Nederland. Maar dan realiseer ik me dat ik hier in een geweldige, onvergetelijke ervaring zit waar ik de rest van mijn leven profijt van zal hebben, en lachen over deze hoeveelheid ‘bad luck’ is de beste oplossing. Zo ging ik afgelopen vrijdag lunchen met een collega uit een ander kantoor, toen ik hem ophaalde zei hij: “Someone told me you should tell me two stories: something about your car, and something about your ceiling!” Op een nuchtere manier heb ik verteld hoe ik mijn eerste maand heb ervaren, en wij konden er hard om lachen.
maandag 4 februari 2008
50 Verenigde Staten
De 50 Verenigde Staten zijn tezamen één land. Echter, soms lijkt het of het 50 kleine landjes zijn die toevallig dezelfde taal spreken en dezelfde president hebben; daarmee lijken alle overeenkomsten compleet.
De verschillen tussen de Staten zijn talrijk. Zo mag je in de meeste staten tijdens het autorijden bellen en sms’en; echter wanneer je dit doet terwijl je de staat New Jersey binnenrijdt, kun je een boete krijgen van $ 250. Wanneer je New Jersey vervolgens uitrijdt, moet je iedere keer $ 3 toll betalen. Wanneer binnen de VS naar een andere staat verhuist, moet je je rijbewijs verlengen en een nieuw kenteken aanvragen. Ook de meest serieuze wetten verschillen per staat: wapenbezit, belasting, en de doodstraf.
Alle 50 staten hebben een unieke bijnaam. Zo is Florida ´The Sunshine State´, California is `The Golden State´ aangezien er vroeger goud werd gevonden, en New York wordt 'The Empire State´ genoemd. Weinig mensen weten iets van de staat Delaware. Dat komt omdat het een hele kleine staat is: na Rhode Island is Delaware de kleinste staat van de VS. De grootste stad is Wilmington (ca. 100.000 inwoners) wat eigenlijk een buitenstadje van Philadelphia is. Delaware’s bijnaam is 'The First State' aangezien Delaware in 1787 de eerste van de destijds 13 staten was die de Amerikaanse grondwet ondertekende (wat in de toenmalige hoofdstad gebeurde: Philadelphia). De reden dat Delaware dit zo snel mogelijk wilde ondertekenen, was om onafhankelijk te worden van de toenmalige bezetters: Zweden, Engeland, en Nederland!
Hoe klein het ook is, voor veel banken is Delaware een erg belangrijke staat. Dankzij een zeer aantrekkelijk belastingstelsel hebben veel banken hun hoofdkantoor gevestigd in Wilmington, Delaware. Combineer dit met een saai nachtleven, en dit geeft soms een vreemd gevoel: Wilmington is een redelijk uitgesterkte stad met Een aardige skyline. Echter je loopt (of meestal: rijdt) ’s avonds tussen lege bankkantoren, waardoor het een grote spookstad wordt. Ook is het eerste bezoek aan Wilmington erg vreemd: honderden bankkantoren voor 100.000 inwoners.
Voor mij genoeg reden om van staat te wisselen. Per vorige week woon ik in ‘The Keystone State’: Pennsylvania, die deze bijnaam kreeg naar de centrale wigvormige steen in een boog. Pennsylvania kreeg deze naam aangezien het oorspronkelijk in het midden van de 13 "coloniën" lag. Ik ben maar meteen voor de grootste stad van deze staat gegaan: Philadelphia. Midden in deze stad heb ik een studio-appartement gevonden, tussen alle hoogbouw. In Delaware blijf ik werken. En ik blijf er shoppen: de Sales Tax (BTW) is er namelijk 0%!
Ondertussen is Joran ook hier het nieuws van de dag geworden, Peter R. De Vries komt straks op TV! En van mijn lemon heb ik definitief afscheid genomen, toen de transmissie uit elkaar viel...
Click here to check this weeks pictures!
De verschillen tussen de Staten zijn talrijk. Zo mag je in de meeste staten tijdens het autorijden bellen en sms’en; echter wanneer je dit doet terwijl je de staat New Jersey binnenrijdt, kun je een boete krijgen van $ 250. Wanneer je New Jersey vervolgens uitrijdt, moet je iedere keer $ 3 toll betalen. Wanneer binnen de VS naar een andere staat verhuist, moet je je rijbewijs verlengen en een nieuw kenteken aanvragen. Ook de meest serieuze wetten verschillen per staat: wapenbezit, belasting, en de doodstraf.
Alle 50 staten hebben een unieke bijnaam. Zo is Florida ´The Sunshine State´, California is `The Golden State´ aangezien er vroeger goud werd gevonden, en New York wordt 'The Empire State´ genoemd. Weinig mensen weten iets van de staat Delaware. Dat komt omdat het een hele kleine staat is: na Rhode Island is Delaware de kleinste staat van de VS. De grootste stad is Wilmington (ca. 100.000 inwoners) wat eigenlijk een buitenstadje van Philadelphia is. Delaware’s bijnaam is 'The First State' aangezien Delaware in 1787 de eerste van de destijds 13 staten was die de Amerikaanse grondwet ondertekende (wat in de toenmalige hoofdstad gebeurde: Philadelphia). De reden dat Delaware dit zo snel mogelijk wilde ondertekenen, was om onafhankelijk te worden van de toenmalige bezetters: Zweden, Engeland, en Nederland!
Hoe klein het ook is, voor veel banken is Delaware een erg belangrijke staat. Dankzij een zeer aantrekkelijk belastingstelsel hebben veel banken hun hoofdkantoor gevestigd in Wilmington, Delaware. Combineer dit met een saai nachtleven, en dit geeft soms een vreemd gevoel: Wilmington is een redelijk uitgesterkte stad met Een aardige skyline. Echter je loopt (of meestal: rijdt) ’s avonds tussen lege bankkantoren, waardoor het een grote spookstad wordt. Ook is het eerste bezoek aan Wilmington erg vreemd: honderden bankkantoren voor 100.000 inwoners.
Voor mij genoeg reden om van staat te wisselen. Per vorige week woon ik in ‘The Keystone State’: Pennsylvania, die deze bijnaam kreeg naar de centrale wigvormige steen in een boog. Pennsylvania kreeg deze naam aangezien het oorspronkelijk in het midden van de 13 "coloniën" lag. Ik ben maar meteen voor de grootste stad van deze staat gegaan: Philadelphia. Midden in deze stad heb ik een studio-appartement gevonden, tussen alle hoogbouw. In Delaware blijf ik werken. En ik blijf er shoppen: de Sales Tax (BTW) is er namelijk 0%!
Ondertussen is Joran ook hier het nieuws van de dag geworden, Peter R. De Vries komt straks op TV! En van mijn lemon heb ik definitief afscheid genomen, toen de transmissie uit elkaar viel...
Click here to check this weeks pictures!
Abonneren op:
Posts (Atom)