Dat Amerika een land van extremen kan zijn hoeven we de trouwe lezers van Daniels laptopvruchten niet meer uit te leggen. Maar wij gaan het toch doen, want ook wij (Marije en Luuk, voor de niet-insiders: de ouders van Daniel), vallen van de ene verbazing in de andere tijdens ons tiendaagse verblijf in en rond Philly.
Het begon al bij onze entree in dit land van de onbegrensde mogelijkheden. Daar moeten we beslist iets over kwijt, want het is Amerika onwaardig hoe wij dit land binnenkwamen. Netjes op tijd landde US Airways vlucht 799 op vrijdagmiddag 14 maart op Philadelphia International Airport en zo dachten we dat we een voorspoedige reis achter de rug hadden. Mis: US Immigrations office (of Customs Office, daar wil ik af wezen) had het heel anders met ons voor. Maar liefst een uur duurde het voordat we vooraan stonden in die hele lange rij van foreigners die moesten worden ingecheckt. Het is
a- alsof ze hier nooit een vliegtuig uit het buitenland binnenkrijgen
b- alsof ze niet kunnen plannen
c- alsof toeristen de Amerikaanse douane niet interesseren.
Dat we, ook in historisch opzicht, niet de enige inkomende reizigers waren die daarover ontevreden waren, bleek wel uit vier mededelingen ter plekke. We mochten
1 niet bellen
2 niet fotograferen
3 op het beledigen van een ambtenaar in functie staan in de VS hoge straffen en
4 als je bij die beledigingen ook nog een wapen gebruikt zit je ongeveer de rest van je leven achter de tralies.
Zelden warmer welkom geheten!
We maken elke dag mooie dingen mee. Enkele topervaringen.
Zondagmiddag. Met Daniel maakten we een mooi uitstapje naar Doylestown, een klein plaatsje op een half uur rijden van Philadelphia. We bezochten er een prachtig kasteel, geheel opgetrokken uit gewapend beton. Ter plekke met handkracht en zonder bouwtekening gemaakt: als een deel af was werd besloten hoe het vervolg er uit zou gaan zien. Het bouwwerk was van een archeoloog en industrieel ondernemer uit het begin van de vorige eeuw: Henry Chapman Mercer (1856-1930). Werk uit zijn Moravian Pottery is binnenkort ook te bewonderen aan de Emmakade in Leeuwarden. Wat een geweldige ervaring: met z’n drieën kregen wij een boeiende en leerzame rondleiding in een uniek kasteel met prachtige kunstschatten.
Dinsdag. In de regio rond Lancaster (Pennsylvania) leven drie religieuze ‘hoofdstromen’ uit het oude Europa bij elkaar: Bretheren, Mennonites en Amish. De laatste zijn het strengst: ze hebben geen auto’s, tractoren en moderne landbouwwerktuigen, maar koetsjes, paarden, ezels, ouderwetse ploegen en wagens. Ze gebruiken geen elektriciteit (omdat een aansluiting met het elektriciteitsnet hun huis verbindt met de wereld en dat willen en mogen ze niet).
De Amish-rondrit zoals wij die maakten is een regelrechte hit. Een rit (half uurtje) kost $ 10 per persoon (exclusief 15% tip, want daar zijn ook de Amish gek op). De exploitant van deze rondritten vertelde me, dat er ’s zomers in het hoogseizoen gemiddeld elke twintig seconden iemand in een van zijn koetsjes stapt. Het koetsje waarin wij onze toer maakten was nog maar een half jaar jong. Gebouwd van aluminium en in plaats van hout zwart perspex: licht in gewicht, onderhoudsarm, blijft glimmen en ziet er toch authentiek uit. Mooie tocht trouwens, met een boeiend verhaal van een jonge man uit dit geloof en deze streek. Ook Amerika!
Woensdagmiddag. Op aanraden van een medewerkster van het mondaine warenhuis Macy’s maken we een rondje door de Reading Terminal Market. Een feest voor de liefhebbers van markten voor de gewone man. Hier komt Philadelphia lunchen, z’n verse spullen halen of gewoon rondkijken. Je komt ogen tekort.
Donderdag. Op bezoek in het Philadelphia Museum of Art. Een topper. Oude en nieuwe Amerikaanse, Hollandse, Vlaamse, Franse en Italiaanse meesters van schilderkunst. Beelden. Aziatische kunst.
Kortom: we hebben zere benen en verder is het hier geweldig! (Maar we houden ook van Friesland).
Luuk en Marije
Een kasteel van beton:
Amish rondrit per koets
De markt in Philly
Philadelphia museum of art
Dinner bij de Applebees
Het straatbeeld in Philadelphia
